Οι παθήσεις του θυρεοειδούς –ενός βασικού για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού αδένα- εμφανίζονται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα στον γενικό πληθυσμό. Ανάλογης συχνότητας όμως φαίνεται πως είναι και οι μύθοι που τις συνοδεύουν και προκαλούν σύγχυση στους πάσχοντες ή στους ανθρώπους που υποπτεύονται ότι οι θυρεοειδοπάθειες τούς χτυπούν την… πόρτα.
Συχνά ενοχοποιείται για τις παθήσεις του θυρεοειδούς το άγχος, κάποιες ομάδες του πληθυσμού θεωρούνται πιο επιρρεπείς στις εν λόγω νόσους, ενώ ακόμα και το κάπνισμα παίζει τον ρόλο του. Τι πρέπει λοιπόν να έχει κατά νου κάποιος που βλέπει τα πρώτα συμπτώματα να κάνουν την εμφάνισή τους ή ακούει αντικρουόμενες απόψεις για τον υπερθυρεοειδισμό και τον υποθυρεοειδισμό;
10+1 αλήθειες για τον θυρεοειδή
1.Ο υποθυρεοειδισμός δεν οδηγεί σε παχυσαρκία. Τα περισσότερα κιλά που μπορεί να βάλει ο ασθενής που πάσχει από υποθυρεοειδισμό, εξαιτίας των περιορισμένων καύσεων του οργανισμού, είναι μέχρι τέσσερα.
2. Η αντιμετώπιση του υποθυρεοειδισμού δεν σημαίνει ότι ο ασθενής θα χάσει σίγουρα τα κιλά που πήρε. Βασική παράμετρος γι’ αυτό είναι η διατροφή.
3. Ο υπερθυρεοειδισμός δεν συνδέεται με την ανορεξία. Συνήθως η απώλεια βάρους φτάνει τα 5 με 6 κιλά, την ώρα που ο ασθενής λαμβάνει μεγαλύτερη ποσότητα τροφής.
4. Η κληρονομικότητα παίζειρόλο στις παθήσεις του θυρεοειδούς. Αν ένα άτομο έχει στην οικογένειά του μια θυρεοειδοπάθεια, έχει 40% με 50% μεγαλύτερη πιθανότητα να νοσήσει.
5. Έφηβοι οικογενειών που έχουν ιστορικό θυρεοειδοπάθειας πρέπει να είναι υποψιασμένοι για τη νόσο. Ακόμα δε και στην περίπτωση που ο έλεγχος αποδειχθεί αρνητικός, η εξέταση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε δύο με τρία χρόνια.
6. Δεν έχει αποδειχθεί ότι τοστρες προκαλεί υποθυρεοειδισμό. Αντίθετα το άγχος αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για τον υπερθυρεοειδισμό.
7. Οι γυναίκες είναι τουλάχιστον 5 φορές πιο πιθανόνα αναπτύξουν κάποιο πρόβλημαθυρεοειδούς από τους άνδρες. Όμως η στατιστική αυτή δεν σημαίνει πως ένα σημαντικό ποσοστό των ανδρών δεν αντιμετωπίζει προβλήματα με τον θυρεοειδή.
8. Οι θυρεοειδοπάθειες είναισυχνότερες όσο μεγαλώνει ηηλικία. Αυτό δεν αποκλείει την εμφάνισή τους και σε μικρότερες ηλικίες, ακόμα και στα παιδιά.
9. Οι παθήσεις του θυρεοειδούς πρέπει να παρακολουθούνται από ειδικό ενδοκρινολόγο και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από έναν γενικό παθολόγο.
10. Η διακοπή του καπνίσματος βοηθά στον υπερθυρεοειδισμό και δη στην μείωση του εξόφθαλμου.
11. Η φαρμακευτική αγωγή οδηγεί σε υποχώρηση των συμπτωμάτων.
